Reporter ter plaatse

Hallo!

Alweer een nieuw blogje, en deze keer eentje met een wild en spannend verhaal! Iedereen klaar voor? Here we go!

Vrijdag 18 april: Trouw van Nele en Guy (nichtje Koen). Na een zeer leuk feest besluiten Koen en ik om op tijd te vertrekken: 3u. De volgende dag moesten we om 7.15 opstaan om naar Brussel te gaan (infodag master journalistiek). Dus iets na drie rijden we in volle vaart langs verlaten wegentjes van Hulshout naar Noorderwijk. We komen een bocht uit en wat zien we... iemand ligt op de baan met fiets. Aangezien paniek zowat mijn middle name is was ik al een heel plan aan het bedenken. En dat was het volgende: stoppen moeten we zowiezo. Maar wie weet is de persoon niet echt gevallen, maar gaat het om een geplande overval ofzo (ja ik kijk teveel tv!). Het plan was als volgt, Koen stapt uit, laat zijn gsm en portefeuille in de auto en gaat kijken met pillamp. Ik wacht in de auto... met de deuren op slot uiteraard! Een paar minuten gaan voorbij, ondertussen had ik het raam al durven opendraaien en zie ik geen andere overvallers, of één of ander gevecht ontstaan. Ondertussen komt er nog een andere auto aan en die stopt. Een madam stapt uit en gaat naar Koen. Het scenario van de overval kon nu wel helemaal geschrapt worden, dus ik raap al mijn moed bijeen en loop naar Koen. Tot mijn grote verbazing lag daar een meisje, in een plasje kots :-/. Ik had eigenlijk een jongen verwacht (ook hier: ik kijk blijkbaar te veel naar de tv). Enfin, blijkbaar was ze goe zat en lag ze daar te slapen. Die andere madam vertrouwde duidelijk in het begin ook niet echt het boeltje (ook teveel tv gekeken?). Ik denk dat ze eerst wilde checken of wij dat meisje niet omver hadden gereden. Maar al gauw werd duidelijk dat ze niks had en gewoon zat was. Die madam stelt voor om het meisje naar huis te doen. Het meisje had trouwens geen gsm of portefeuille bij dus iemand opbellen ging niet. Wij vragen haar adres en toeval bij toeval... zij bleek in de straat van Koen te wonen. Hop, meisje in de auto (we hebben haar wel moeten dragen). Eerst dekentjes en zakjes voorzien op de achterbank. Achterafgezien bleken die meer dan nodig te zijn. In de straat aangekomen gaan we op zoek naar haar huis. Niet zo evident aangezien we het huis maar niet konden vinden. Mijn geduld was al lang op en ik wou naar de politie rijden. Gelukkig is er nog altijd Koen die in alle momenten kalmte bewaard en bij elk huis is gestopt om de nummer te checken. Op het meisje moesten we niet rekenen want die lag languit op de achterbank en had duidelijk geen zin om haar huis aan te wijzen. Uiteindelijk tussen de bossen en de stallen in, vinden we een boerderij. Ook zonder huisnummer dus we waren nog steeds niet zeker of we juist zaten. Geen voordeur te bespeuren dus kloppen we op de achterdeur aan. Ik had enorm veel schrik dat er een boer ging komen met geweer... 'van men erf'!!!!'. Na veel roepen en kloppen gaat er een dakraampje open en komt er een hoofd tevoorschijn. Wij roepen: 'We hebben uw dochter gevonden' (die ondertussen nog languit op de achterbank lag te knorren). We krijgen als antwoord terug 'Dat kan niet'. Alweer paniek bij mij. Ojee, staan we aan het verkeerde huis? Ondertussen toch het meisje uit de auto getrokken. Uiteindelijk (5 minuutjes later) gaat de achterdeur open, komt de moeder of zus (??) van het meisje te voorschijn met de boodschap dat het inderdaad haar dochter/zus is, maar dat ze niet wist dat ze weg was en ... dat ze nog maar 15 is. Wij zeggen wat er gebeurt is, de mevrouw bedankt ons en we rijden eeeeeeeindelijk naar huis. Om 4.20u lagen we in onze nest. 't Heeft dan nog een uurtje geduurd voordat ik in slaap ben gevallen, ik had het ijskoud en moest toch een beetje bekomen. Om 7.15 ging alweer de wekker...

Hallo vrienden!

Zeer pijnlijk als ik kijk wanneer het laatste bericht is gepost, namelijk 7 augustus 2007. Zonet heb ik alle berichtjes nog eens gelezen van de blog en ik moet zeggen dat ik weer in een deuk lag met de berichten die jullie (onder andere Koen, Mathias en Jeroen) gepost hadden. En die foto's... amai die zijn toch wel een beetje fout! En toen dacht ik... het is toch zo lief dat ze dat hier hebben aangemaakt, ik zal ineens eens iets posten. En daarna ga ik een mail sturen om te zeggen dat jullie hier nog eens moeten komen kijken en een reactie plaatsen. Want wie zou nu verwachten dat ik nog eens iets zou fabriceren. En jullie zullen zien, het is geen 1 april-mopje!

Mathias heeft gezegd: geen politiek, actua of het weer. Dus dan zal ik het vandaag maar eens over mezelf hebben. Het is bijna zo ver, 5 jaar communicatiewetenschappen zijn om en ik sta voor het geweldige dilemma: nog een jaartje extra studeren of werken! Wie een glazen bol heeft en mij kan zeggen wat ik best kan doen is zeer welgekomen! Het eerste sollicitatiegesprek zit erop, met goede afloop, maar nu dringt de tijd echt wel dat ik ga beslissen. Sccchhhpannend!

Genoeg over mij. Laten we een update houden over andere personen en zaken. Het belangrijkste nieuwtje is toch wel de piepers van Mathias. De stralen hebben hun best gedaan, Mathias ziet weer als nooit tevoren. Alweer een slechtziende vriend minder. Dat zal het gaan zwemmen wel vergemakkelijken, al drie (Mathias, Sofia en Liesbeth) personen die de rest van de groep kunnen leiden. Verder heb ik vernomen uit goede bron dat Liesbeth en Pans staan te springen voor nog eens gourmet te doen. Koen en ik ook! Al staat Koen eerder te springen om zaterdag de eeuhm Vlaamse kassei-heuvels te bedwingen tijdens de ronde van Vlaanderen. Naast renner K. Theys van het mopjes-over-eendjes-en-kippen-team, heb ik vernomen dat ook renner K. Verhoeven van het ik-smijt-met-een-bowlingbal-alsof-het-een-veertje-is-team van de partij zal zijn.

Voila, iedereen is weer mee en tevree ;-)

Doeii!